Ο πιό κρύος, εδώ και χρόνια. Πολλά ζώα είχαν ψοφήσει στην παγωνιά.

Μια παρέα σκαντζόχοιρων συνειδητοποιώντας την κατάσταση, αποφάσισε να σμίξουν όλοι μαζί για να ζεσταίνονται. Μόνον έτσι μπορούσαν να σκεπάζουν και να προστατεύουν ο ένας τον άλλον, όσο κι αν οι βελόνες τους τραυμάτιζαν τούς κοντινούς τους συντρόφους.

Αυτό το τελευταίο, τούς έκανε να απομακρυνθούν ξανά, αλλά έτσι άρχισαν να πεθαίνουν, απομονωμένοι και παγωμένοι. Δημιουργήθηκε φόβος στην παρέα. Κι ο φόβος έφερε σύγχυση. Και η σύγχυση, εκνευρισμό.

Ο γηραιότερος ανάμεσά τους, ύψωσε την φωνή του και είπε: «Δυό λύσεις έχουμε: είτε θα ανεχθούμε ο ένας τα αγκάθια τού άλλου, είτε θα αφανιστούμε. Το κρύο μεγαλώνει. Πρέπει να αποφασίσουμε τώρα.»

Δεν χρειάστηκε να το σκεφθούν για πολύ. Αποφάσισαν να σμίξουν ξανά και να ανεχθούν τις μικρές πληγές πού δημιουργούσε άθελά του ο ένας στον άλλον με τις βελόνες του, επειδή συγχρόνως ο καθένας με την παρουσία του, ζέσταινε τον άλλον.

Έτσι, η παρέα εκείνη επιβίωσε.