Όλοι μιλούν για την δύναμη της αγάπης, για την ευτυχία και όσα συναισθήματα προσφέρουν ευδαιμονία κι όμως τελικά αυτό που μένει στις ψυχές των ανθρώπων μέσα από την ζωή, είναι η πικρία της τελευταίας φοράς. Η απογοήτευση όταν κάτι τελειώνει, ακόμη κι όταν αυτό είναι για καλό… Tο πτυχίο που ξενυχτούσες μερόνυχτα για να το πάρεις, μια παράσταση που προετοιμαζόσουν μήνες, το μωρό που περίμενες με αγωνία και πόσα άλλα! Μικρές ιστορίες όλη η ζωή και ίσως το μόνο πράγμα που σου δίνει ευτυχία στην ζωή όταν τελειώνει, είναι οι δυσκολίες σε θέματα υγείας. Όλα τα άλλα αφήνουν μια γλυκόπικρη αλήθεια που δεν μπορείς να γείρεις την ζυγαριά της προς κάποια κατεύθυνση και ίσως και να μη θες… Γνωρίζεις κι ας μην το αποδέχεσαι πως όλα εκπληρώνουν μια δική σου προσωπική προφητεία, ένα παρόν κι ένα μέλλον που ανήκει μόνο σε εσένα!

     Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή και για τις δύο πλευρές, ακόμη και στον θάνατο. Το γνωρίζεις καλά και όσο ο χρόνος κυλά κι αφήνεσαι με εμπιστοσύνη εκεί που σε οδηγεί η ζωή, τόσο όλα αγαλλιάζουν μέσα σου κι ανακαλύπτεις νέες διαδρομές, νέα μονοπάτια που δεν πίστευες πως υπήρχαν. Η απογοήτευση, σβήνει αργά και ναι, πάντα βασανιστικά, γιατί η αποδοχή ενός τέλους χρειάζεται δύναμη και για να την βρεις, πάντα κάπου θα φρακάρεις, θα γδαρθείς, θα πονέσεις για να φτάσεις στο σημείο που υπάρχει οξυγόνο κι εκεί όλα είναι αλλιώς. Μα πάλι έρχεται αυτή η τελευταία φορά, σαν ένα αντίο που δεν τόλμησε να πει καλή αντάμωση. Σαν μια στιγμή που καταράστηκαν Θεοί και Δαίμονες ταυτόχρονα και σε πετά ξανά στα βράχια τους τέλους, της τελευταίας φοράς. Εκεί, ανάμεσα στο είθε και το ανάθεμα, συνειδητοποιείς πως άλλαξες τόσο, που δεν αναγνωρίζεις ούτε εσύ τον εαυτό σου! Το χθες απομακρύνεται τόσο γρήγορα από μέσα σου κι όσα ζεις κι όσα αρχινίζουν και τελειώνουν στον δικό τους θεϊκό χρόνο, σε σμιλεύουν μα δεν σε καλουπώνουν, σε χτίζουν μα δεν σε ακινητοποιούν, σε ωριμάζουν μα μόνο αν το επιτρέψεις σε γερνούν.

      Σε προχωρούν μα μόνο αν θελήσεις σε γυρνούν πίσω… Σε όλα στην ζωή υπάρχει η μοναδική πρώτη και η μοναδική τελευταία φορά!Όλα τα άλλα είναι στιγμές, που άλλοτε καταναλώνεσαι σε αυτές κι άλλοτε γαντζώνεσαι από τους δείκτες του ρολογιού σου και παλεύεις να τους κρατήσεις ακίνητους γιατί θες να το ζήσεις κι άλλο! Σαν την πρώτη φορά, μα ποτέ σαν την τελευταία! Να αφήνεσαι, να μην αντιστέκεσαι, να νιώθεις, να γεμίζεις και να αδειάζεις, μα ποτέ μα ποτέ μη πεις τα είδα όλα, τα έμαθα όλα!

Ακόμη δεν είδες την επόμενη πρώτη φορά κι ακόμη δεν αποχαιρέτησες την τελευταία!

Της Ρίνας Σερέτη

Πηγή: chronographimata.gr